關於 เพิกเฉย คือ ，我們在網路上蒐集到這些相關的討論、資訊與評價

เห็นคนใช้คำว่า ignorant กันเยอะ
ลองมาทำความเข้าใจกัน คำนี้เป็น adj. คนมักชอบเชื่อมโยงกับ ignore ที่เป็นกริยา แปลว่า เพิกเฉย เพราะหน้าตาคล้ายกันมาก แต่ ignorant ไม่ได้แปลว่า ซึ่งเพิกเฉย ดูคำแปลอ้างอิงจาก 3 แหล่ง คำแปลไทย คือ ซึ่งไม่รู้, ซึ่งขาดความรู้ ก่อนว่าใครลองอ่านนิยามก่อน
ส่วนคำว่า ignorance นั้นเป็นคำนามของ ignorant นั่นเอง ตอนนี้ใครงงเรื่อง คำกริยา คำนาม หรือคำ คุณศัพท์ ลองหาความรู้ ลองทำความเข้าใจก่อน อย่าเพิ่ง ignore หน้าที่ของคำค่ะ 🙏

💥ใครมีมุมมองอื่น หรือบทความที่น่าสนใจเกี่ยวกับคำนี้ แชร์กันมาได้เลยนะคะ 🙏

#ยอมรับอารมณ์แต่ปรับพฤติกรรม
.
ประเด็นสำคัญที่ทำให้พ่อแม่ฝึก
ให้ลูกรู้จักควบคุมอารมณ์ตนเอง
และสามารถลดพฤติกรรมลบได้สำเร็จ
คือ ขอให้พ่อแม่เข้าใจว่า
#เราต้องแยกอารมณ์กับพฤติกรรมออกจากกัน
.
อารมณ์ เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ทุกคน
อารมณ์ ไม่มี ดี หรือ เลว
แต่พฤติกรรมมีดี มีเลว
.
รัก โกรธ อิจฉา มีความสุข กลัว หวง ฯลฯ
ทุกอารมณ์ เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน
เพราะฉะนั้น
ยอมรับอารมณ์ตนเอง และอารมณ์ของลูก
ไม่ปฏิเสธอารมณ์ของลูก
(อย่ากลัว อย่าร้อง อย่าโกรธ อย่าหวง ฯลฯ อย่าสั่งลูกเลย
ท่านลองถามตัวเองเถิด ว่าทำได้หรือไม่)
แต่ต้องสอนให้เค้าทำความรู้จัก
ด้วยการเรียกชื่ออารมณ์แต่ละแบบให้ลูกได้เรียนรู้
(เทคนิคสะท้อนอารมณ์)
.
แต่สิ่งที่ต้องปรับคือ พฤติกรรม
เวลาเกิดอารมณ์ที่แตกต่างกัน
ทำให้เกิดพฤติกรรมที่แตกต่างกัน
มีพฤติกรรมที่เรายอมรับได้ กับพฤติกรรมที่เรายอมรับไม่ได้
.
ยอมรับทุกอารมณ์ของลูก อย่างไม่มีข้อแม้
แต่
เพิกเฉย ไม่ถือสา ไม่ตอบสนอง กับพฤติกรรมที่เราไม่อยากให้ลูกทำซ้ำ
ชื่นชม พฤติกรรมที่เราต้องการให้ลูกทำ
.
ถ้าเด็กมีพ่อแม่ เป็นโค้ชด้านการจัดการอารมณ์ที่ดี
เค้าก็จะสามารถรู้เท่าทันอารมณ์ตนเองได้
และเลือกพฤติกรรมที่แสดงออกไปเหมาะสม
.
ผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะ ย่อมต้องผ่านการฝึกฝน
เรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หรือเป็นเรื่องของโชคนะคะ
.
หมอแพม

#ยอมรับอารมณ์แต่ปรับพฤติกรรม
.
ประเด็นสำคัญที่ทำให้พ่อแม่ฝึก
ให้ลูกรู้จักควบคุมอารมณ์ตนเอง
และสามารถลดพฤติกรรมลบได้สำเร็จ
คือ ขอให้พ่อแม่เข้าใจว่า
#เราต้องแยกอารมณ์กับพฤติกรรมออกจากกัน
.
อารมณ์ เป็นเรื่องปกติของมนุษย์ทุกคน
อารมณ์ ไม่มี ดี หรือ เลว
แต่พฤติกรรมมีดี มีเลว
.
รัก โกรธ อิจฉา มีความสุข กลัว หวง ฯลฯ
ทุกอารมณ์ เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน
เพราะฉะนั้น
ยอมรับอารมณ์ตนเอง และอารมณ์ของลูก
ไม่ปฏิเสธอารมณ์ของลูก
(อย่ากลัว อย่าร้อง อย่าโกรธ อย่าหวง ฯลฯ อย่าสั่งลูกเลย
ท่านลองถามตัวเองเถิด ว่าทำได้หรือไม่)
แต่ต้องสอนให้เค้าทำความรู้จัก
ด้วยการเรียกชื่ออารมณ์แต่ละแบบให้ลูกได้เรียนรู้
(เทคนิคสะท้อนอารมณ์)
.
แต่สิ่งที่ต้องปรับคือ พฤติกรรม
เวลาเกิดอารมณ์ที่แตกต่างกัน
ทำให้เกิดพฤติกรรมที่แตกต่างกัน
มีพฤติกรรมที่เรายอมรับได้ กับพฤติกรรมที่เรายอมรับไม่ได้
.
ยอมรับทุกอารมณ์ของลูก อย่างไม่มีข้อแม้
แต่
เพิกเฉย ไม่ถือสา ไม่ตอบสนอง กับพฤติกรรมที่เราไม่อยากให้ลูกทำซ้ำ
ชื่นชม พฤติกรรมที่เราต้องการให้ลูกทำ
.
ถ้าเด็กมีพ่อแม่ เป็นโค้ชด้านการจัดการอารมณ์ที่ดี
เค้าก็จะสามารถรู้เท่าทันอารมณ์ตนเองได้
และเลือกพฤติกรรมที่แสดงออกไปเหมาะสม
.
ผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะ ย่อมต้องผ่านการฝึกฝน
เรื่องพวกนี้ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หรือเป็นเรื่องของโชคนะคะ
.
หมอแพม