Godzilla (7.5/10)
การคืนชีพก็อดซิลล่าบนจอภาพยนตร์เมื่อปี 2014 ที่เราประทับใจมาก แค่ดูฉากต่อสู้ตอนจบก็คุ้มแล้ว
-------------------------------
Godzilla ฉบับ reboot เลือกใช้วิธีการเล่าเรื่องตั้งแต่การกำเนิดของ 'มูโต้' (M.U.T.O.) ที่เป็นภัยคุกคามมนุษย์โลกโดยให้ 'ก็อดซิลล่า' ปรากฎตัววับ ๆ แวม ๆ เห็นแค่บางส่วนของร่างกาย ดังนั้นฉากที่เราได้เห็นก็อดซิลล่าเต็มตัวครั้งแรกมันจึงโคตรอลังการมากถึงขั้นร้องว้าวได้เลย และเราสามารถสัมผัสถึงความน่าสะพรึงกลัวของมันได้ในทันที
.
สารภาพว่าผมติดภาพก็อดซิลล่าคือ 'ตัวร้าย' หรือศัตรูของมนุษย์มาโดยตลอด แต่ในฉบับ reboot ของเอ็ดเวิร์ดเขาเลือกจะสร้างภาพลักษณ์ให้ก็อดซิลล่าเป็นสัญลักษณ์ของหายนะจากธรรมชาติ และการปรากฎตัวของมันเกิดขึ้นในลักษณะของ anti-hero ที่เป็นผู้ล่ามูโต้เพื่อรักษาสมดุลของธรรมชาติ โดยแกเร็ธ เอ็ดเวิร์ดเคยให้สัมภาษณ์ถึงธีมหนังว่าจะเป็นในลักษณะการลงโทษจากธรรมชาติ ดังนั้นเราจึงได้เห็นภาพการดิ้นรนเอาชีวิตรอดของมนุษย์เมื่อประสบภัยพิบัติต่าง ๆ โดยช่วงกลางเรื่องให้บรรยากาศความโกลาหลและการรับมือหากเกิดภัยพิบัติร้ายแรง แน่นอนว่าย่อมมียุทธวิธีทางทหารในการล้มสัตว์ประหลาด
.
ฉากต่อสู้ระหว่างก็อดซิลล่ากับมูโต้เป็นอะไรที่สุดยอดโคตร ๆ ให้ 10/10 ได้เลย ด้วยวิสัยทัศน์ของแกเร็ธ เอ็ดเวิร์ดที่ออกแบบการต่อสู้ให้เหมือนเวลาสัตว์ป่าปะทะกัน ภาพที่เราเห็นสัตว์ประหลาดต่อสู้กันจึงไม่ต่างจากเรานั่งดูสัตว์ป่าต่อสู้กันใน National Geographic เพียงแต่นี่คือ ก็อดซิลล่า vs. มูโต้ เมื่อเป็นเช่นนี้การปล่อยให้สัตว์ประหลาดขนาดยักษ์สองตัวต่อสู้กันจึงเป็นอะไรที่อลังการด้วยความดุเดือดสมจริง และที่สำคัญมีเซอไพรส์ชนิดที่แฟนพันธุ์แท้ต้องกรี๊ดดดดดดดดดดัง ๆ แน่นอน (แต่มาดูตอนนี้อาจไม่เซอร์ไพรส์เหมือนสมัยฉายโรง)
.
ต้องขอชมฝีไม้ลายมือการกำกับของเอ็ดเวิร์ดที่ทำให้ผมเชื่อมั่นว่าเขามีดีพอจะเป็นหนึ่งในผู้กำกับแถวหน้าของยุคนี้ได้สบาย ๆ จากผู้กำกับหนัง visual effects ทุนต่ำเรื่อง Monster (ปี 2010) ด้วยงบเพียง 800,000 ดอลล่าร์ซึ่งถือว่าน้อยมาก ๆ เมื่อเทียบกับสเกลของหนังซึ่งต้องชมวิสัยทัศน์ของเอ็ดเวิร์ดเลยว่าเขาใช้ทรัพยากรได้คุ้มค่ามาก และเมื่อเขาได้มีโอกาสจับงานทุนสร้างมากขึ้น เขาก็ยังคงรู้จักใช้เทคนิค 'น้อยแต่มาก' ได้อย่างเหมาะสมอีกครั้ง ถ้าใครเคยดูผลงานของสปีลเบิร์กเรื่อง Jaws จะเห็นว่าเขาใช้สร้างความน่ากลัวของสัตว์ประหลาดแม้เราคนดูไม่เห็นตัวด้วยเทคนิคการสร้างร่องรอยของฉลาม เช่นรอยฟันเพื่อให้คนดูรับรู้ถึงขนาดเขี้ยวของมัน หรืออย่างใน Jurassic Park ที่เราจะเห็นฉากแก้วน้ำสั่นจากการเคลื่อนไหวของไดโนเสาร์ขนาดยักษ์ ซึ่งแกเร็ธ เอ็ดเวิร์ดเลือกจะใช้เทคนิคหลายต่อหลายครั้งใน Godzilla เช่นซากปรักหักพังเป็นทางเดินของมูโต้ หรือการให้ก็อดซิลล่าปรากฎเพียงแค่หนามกลางหลังจากใต้น้ำ และเห็นเพียงแค่ขนาดของหางก็เพียงพอที่จะสร้างความน่าสะพรึงกลัวของมันแล้ว และอีกอย่างที่ชอบคือการยั่วคนดูให้เฝ้ารอการต่อสู้ระหว่างก็อดซิลล่ากับมูโต้อย่างใจจดใจจ่อ มันเริ่มปรากฎการปะทะให้เห็นแค่เพียงวับ ๆ แวม ๆ จากจอโทรทัศน์ ก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะจัดเต็มให้คนดูในช่วงท้ายของหนังซึ่งถือเป็นไฮไลท์สำคัญเลยครับ เป็นการต่อสู้ของพี่ก็อดซิลล่าที่คุ้มค่าแก่การรอมาเกือบทั้งเรื่อง
.
กล่าวโดยสรุปแล้วมันเป็นหนังที่เริ่มต้นปูพื้นความเป็นมาได้สมจริงตามรูปแบบหนังยุคใหม่ที่มักจำลองสถานการณ์ว่าหากมีสัตว์ประหลาดปรากฎตัวขึ้นมาจะเป็นอย่างไร เพียงแต่ดราม่าตัวละครมันอ่อนไปพอสมควร ถึงอย่างนั้นการได้นั่งดูก็อดซิลล่าต่อสู้กับมูโต้ช่วงท้ายก็คุ้มค่าอยู่นะ ใครที่คาดหวังจะได้ดูแอ็คชั่นเต็มสูบแบบ Pacific Rim อาจจะต้องผิดหวังสักหน่อย เพราะกว่าจะได้เห็นฉากแอ็คชั่นเต็มตัวก็ช่วงท้ายของหนังแล้ว
.
.
.
.
ดูแบบซับไทยได้เลยใน Netflix: https://www.netflix.com/watch/70297757
.
.
.
.
ดูรีวิวซีรีส์จากทุกค่ายได้ที่: http://bit.ly/2STE5O4
อ่านเกร็ดหนังคั่นเวลา: http://bit.ly/2QMsEVV
หรืออยากอ่านสาระยาว ๆ แก้เบื่อ: http://bit.ly/2QnHCmb
#หนังโปรดของข้าพเจ้า
