Search
ขอบพระคุณผู้ให้การสนับสนุน The Fighters Project ที่ให้เกียรติมาร่วมงานเปิดตัวนิทรรศการ... คุณหมอก~ คุณเมฆ Index Creative Village, คุณเอ ดนัย Leica Camera Thailand, คุณหมี โสพิศ Fleishman Hillard, คุณลาภ BBDO Bangkok, คุณปอ อรดา Central World, คุณสู่ขวัญ, คุณตุ๊ก ชนกวนันท์, อาจารย์ตั๋น สุภรธรรม มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย, คุณวิท~คุณแป๊ะ Little Tree Garden, คุณเปิ้ล Green Life Printing House, คุณโม Zone System Studio, และนักสู้ TheFighters ทุกท่านของเราครับ #thefightersproject
คุณเชื่อมั้ยว่า... ยุคนี้ยังมีคนใช้ดาบต่อสู้เพื่อยังชีพ!
คุณสายสุนีย์ จ๊ะนะ หรือ แวว นักกีฬาวีลแชร์ฟันดาบทีมชาติไทย เจ้าของเหรียญทองพาราลิมปิกเกมส์ 2 สมัย และมือ1 ของโลก อดีตสาววัยรุ่นที่เคยฝันอยากเป็นครู แต่ทุกอย่างต้องจบสิ้นลงด้วยอุบัติเหตุในปี พ.ศ.2535 ขณะที่อายุเพียง 17 ปี เพราะมีคนขับรถประมาท พุ่งชนรถมอเตอร์ไซค์ของเธอ จนต้องกลายเป็นคนพิการที่เดินไม่ได้ วันนี้คุณแววมาเป็นแบบให้ผมถ่ายภาพ portrait การกุศลเพื่อช่วยเหลือคนพิการชุด“The Fighters” หรือ “นักสู้”
คุณแววเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าคมเข้ม แววตาที่เต็มไปด้วยพลังแห่งการต่อสู้ เธอมาพร้อมรถวีลแชร์คู่ใจ ที่เปรียบเสมือนม้าศึกที่พาแม่ทัพออกรบในสมรภูมิ ต่างกันก็ตรงดาบที่เธอใช้นั้น ไม่ได้เป็นอาวุธที่มีไว้ทำร้ายใครครับ วันนี้เราได้รับการเอื้อเฟื้อสถานที่ถ่ายทำที่ Zone System Studio ของคุณโม ในซอยประสานมิตร
“อะไรคือจุดเริ่มต้นของการมาเป็นนักกีฬาฟันดาบ?” ผมถามเธอ
“เดิมก็เป็นคนปกติทั่วไปนะคะ แววเป็นคนเชียงใหม่ได้งานทำที่ลำพูน จำได้แม่นเลยว่าเช้าวันที่ 9 พ.ค. 2535 แววซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ลูกพี่ลูกน้องไปทำงานโรงงานที่นิคมอุตสาหกรรมลำพูน แล้วก็มีรถมาพุ่งเข้ามาชนโครม! บนถนนตรงๆไม่ได้ติดไฟแดง มารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงที่โรงพยาบาลแล้ว เจ็บมาก หัวแตกฟันหน้าหักยับเยิน กระดูกสันหลังหักนอนไม่ได้ ระบมไปทั้งตัว กระดูกแตกไปทิ่มแทงเส้นประสาทจนเจ็บร้าวไปทั้งตัว ผ่านไปหนึ่งเดือนก็ยังยกขาไม่ได้เลย คุณหมอเลยบอกความจริงว่าอาจจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิต พอกลายมาเป็นคนพิการ ก็ได้มีโอกาสไปฝึกอาชีพที่ศูนย์ฝึกอาชีพคนพิการ ได้เล่นกีฬา ได้เรียนและฝึกกีฬาวีลแชร์ฟันดาบอยู่นานพอสมควร หลังจากนั้นก็ไปคัดตัวแล้วติดทีมชาติในปี 2541” เธอเล่าให้ผมฟังด้วยน้ำเสียงอันราบเรียบ ทั้งๆที่เรื่องราวที่เกิดกับเธอนั้นมันช่างเจ็บปวดแสนสาหัส
“คุณแววสู้ชีวิตมากจริงๆครับ” ผมกล่าวชมเธอ
“รู้มั้ยคะว่าก่อนที่แววจะสู้เนี่ย แววเคยคิดจะฆ่าตัวตาย เพราะคิดว่าตัวเองพิการอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ตายดีกว่า แต่ไม่สำเร็จ พอดีแม่มาเจอก่อน ทั้งแม่และครอบครัวคอยเป็นกำลังใจให้ ก็เลยคิดว่าถึงแม้เราพิการ เราก็ต้องสู้ ในเมื่อเรายังมีหัวใจ มีมือ และมีสมองอยู่ จะทำอะไรได้เพื่อให้ครอบครัวมีความสุข ก็เลยพยายามต่อสู้เพื่อหาเลี้ยงตัวเองและครอบครัวให้ได้” เธอเล่าให้ฟังถึง “จุดเปลี่ยนชีวิต” ที่ทำผมรู้สึกทึ่งมาก
มีบทความทางจิตวิทยาที่เล่าถึง “จุดเปลี่ยนชีวิต” (turning point) ไว้ว่าในหลายครั้งที่ชีวิตเราเจอเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง อาจจะไม่กี่นาที หรือแค่เสี้ยววินาที ที่เหตุการณ์นั้นสามารถทำให้เราเปลี่ยนความคิด และเบนเข็มชีวิตในเวลาต่อมา จุดเปลี่ยนชีวิต... เกิดจากเสียงเรียกร้องจากข้างในหัวใจของเรา มันจะเกิดขึ้นได้ ถ้าเสียงเรียกร้องนี้มันดังพอที่จะทำให้เราได้ยินและเชื่อมั่นได้
อย่างคุณแวว จากคนเคยที่ท้อแท้ และคิดฆ่าตัวตายมาแล้ว แต่จุดเปลี่ยนชีวิต ฉุดเธอให้ลุกขึ้นสู้ สามารถกลับมามีเป้าหมายในชีวิตเพื่อตัวเองและครอบครัว มุ่งหน้าสู่วงการกีฬา จนในที่สุดเธอสามารถเป็นนักกีฬาวีลแชร์ฟันดาบเหรียญทองระดับโลกได้ จุดเปลี่ยนชีวิตได้พาเธอไปพบสิ่งใหม่ที่ดีกว่าอย่างมากมายและเหลือเชื่อครับ
“ครอบครัว และกีฬาฟันดาบ คือจุดเปลี่ยนในชีวิตคุณแววใช่มั้ยครับ?” ผมถามให้แน่ใจ
“ใช่ค่ะ กีฬาฟันดาบทำให้แววสามารถมีรายได้เพื่อมาดูแลครอบครัว ทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตแบบคนปกติ ขับรถเอง เลี้ยงลูกเอง ก็เหมือนว่าชีวิตเราก็ชินกับการเป็นคนพิการ แววใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ดูแลครอบครัวได้ ไม่เป็นภาระของสังคม และได้ทำหน้าที่เป็นนักกีฬาทีมชาติไทยค่ะ” เธอตอบด้วยความภาคภูมิใจ
“คุณแววเป็นนักกีฬาวีลแชร์ฟันดาบ ต้องซ้อมหนักมั้ยครับ?” ผมถามด้วยความสงสัย
“ทั้งหนัก ทั้งช้ำ โดนดาบแทงเจ็บไปหมด เจ็บจนร้องไห้เลยค่ะ” เธอตอบพร้อมชี้จุดรอยช้ำตามแขนให้ผมดู ผมถึงกับผงะ นึกถึงตอนที่ปลายดาบของคู่ต่อสู้ทิ่มมาโดนตัว ไม่ไหวครับน่าเสียวไส้ ผมจ้องที่ปลายดาบของเธอ แล้วค่อยๆขยับตัวย่องออกมา ทำเป็นเดินไปจัดไฟ...
ไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ ชัยชนะและชื่อเสียงของเธอก็ย่อมต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อ ความเจ็บปวดและน้ำตา คุณแววคว้าเหรียญทองครั้งแรก ที่พาราลิมปิกเกมส์ 2004 ที่กรุงเอเธนส์ นอกจากนั้นเธอคว้าชัยชนะทำชื่อเสียงให้ประเทศไทยไว้อีกมากมายหลายรายการคือ...
1 เหรียญทอง การแข่งขันเวิลด์คัพ เมืองไครส์เชิร์ต ประเทศนิวซีแลนด์ พ.ศ. 2546
1 เหรียญทอง 1 เหรียญทองแดง พาราลิมปิกเกมส์ 2004 ครั้งที่ 12 กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ พ.ศ. 2547
1 เหรียญทองแดง พาราลิมปิกเกมส์ 2008 ครั้งที่ 13 กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน พ.ศ. 2551
1 เหรียญทอง 1 เหรียญทองแดง รายการ 2010 เวิลด์ วีลแชร์ เฟนซิ่ง แชมเปี้ยนชิพ ประเทศฝรั่งเศส พ.ศ. 2553
1 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน รายการ วีลแชร์ เฟนซิ่ง เวิลด์ คัพ ประเทศอิตาลี พ.ศ. 2554
1 เหรียญทอง 1 เหรียญทองแดง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศโปแลนด์ พ.ศ. 2554
2 เหรียญทอง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศเยอรมนี พ.ศ. 2555
1 เหรียญทอง พาราลิมปิกเกมส์ 2012 ครั้งที่ 14 กรุงลอนดอน สหราชอาณาจักร พ.ศ. 2555
1 เหรียญทอง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศฮังการี พ.ศ. 2556
1 เหรียญทอง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศอิตาลี พ.ศ. 2558
1 เหรียญเงิน พาราลิมปิกเกมส์ 2016 ครั้งที่ 15 กรุงริโอ เดอ จาเนโร ประเทศบราซิล พ.ศ. 2559
2 เหรียญทอง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศเนเธอร์แลนด์ พ.ศ. 2560
1 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศโปแลนด์ พ.ศ. 2560
1 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน 1 เหรียญทองแดง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศฮังการี พ.ศ. 2561
1 เหรียญทอง 1 เหรียญเงิน รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศแคนาดา พ.ศ. 2561
1 เหรียญทอง 3 เหรียญเงิน 2 เหรียญทองแดง เอเชี่ยนพาราเกมส์ ประเทศอินโดนีเซีย พ.ศ. 2561
1 เหรียญทอง รายการ ไอวาส วีลแชร์ เวิลด์ คัพ ประเทศอิตาลี พ.ศ. 2562
ได้คุยได้ฟังเธอแล้ว... ผมอยากชักดาบขึ้นมาเลย ชักดาบจริงๆนะ ไม่ใช่ชักดาบเบี้ยวเงินใคร!! 5555
.
.
.
.
รอพบนิทรรศการภาพถ่ายเพื่อการกุศลช่วยเหลือคนพิการชุด “The Fighters” 10-14 กรกฎาคมนี้ ที่ชั้น 3 โซน Eden, เซ็นทรัลเวิลด์
ขอขอบคุณคุณแวว~สายสุนีย์ จ๊ะนะ, คุณโม~ภีม โชติกะพุกกณะ ที่เอื้อเฟื้อสตูดิโอสำหรับถ่ายทำ, ทีมงาน BBDO Bangkok, มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย, และ Leica Camera Thailand ครับ
#TheFighters6 #BBDOBangkok #ThaiDisabledDevelopmentFoundation #LeicaCameraThailand
“คนเรามักไม่มองสิ่งที่ตัวเองมี... แต่กลับไปมองสิ่งที่ตัวเองไม่มีเหมือนคนอื่น”
คุณเอกชัย วรรณแก้ว ศิลปินไร้แขน ผู้ที่เชื่อว่าเขามีครบทุกสิ่งแล้วในชีวิต และยังพร้อมแบ่งปันความรู้ สร้างแรงบันดาลใจให้ผู้อื่นอีกด้วย วันนี้เขามาเป็นนายแบบให้ผมถ่ายภาพ portrait การกุศลเพื่อคนพิการชุด “The Fighters” หรือ “นักสู้” โดยถ่ายทำกันที่สตูดิโอ Warehouse 30 ในซอยเจริญกรุง 30 คุณเอกชัยมาพร้อมกับโชเฟอร์ผู้รู้ใจ เป็นทั้งสารถี คนเตรียมสี เฟรมผ้าใบ และอุปกรณ์จิปาถะให้ด้วย คุณเอกชัยเดินเข้ามาทักทายผมและทุกคนในกองถ่ายด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เขามีใบหน้าคมเข้มแบบ ชายไทย ส่วนสูงประมาณเอวของผม สวมรองเท้าหนังสีดำที่ตัดเย็บเป็นพิเศษ มีส้นหนาคล้ายรองเท้าส้นตึก แต่หนาไม่เท่ากันทั้งสองข้าง ตามความยาวของขาสองข้างที่สั้นไม่เท่ากัน คงเป็นเพราะท่าเดินที่ต้วมเตี้ยมน่ารักของเขากระมัง ที่ทำให้สื่อตั้งฉายาให้เขาว่า “ศิลปินนกเพนกวิน”
“ทุกวันนี้คุณเอกชัยก็ยังวาดรูปอยู่ใช่มั้ยครับ? ผมถามทั้งๆที่ไม่น่าถาม เพราะเห็นอยู่แล้วว่าพี่โชเฟอร์แบกเฟรมผ้าใบกับอุปกรณ์วาดภาพเดินตามพะรุงพะรัง
“ครับผม ตอนนี่ก็วาดรูป เป็นวิทยากรสร้างแรงบันดาลใจ เขียนหนังสือ สอนศิลปะ และเป็นประธานมูลนิธิ 2 มูลนิธิ คือ บ้านเอกชัย กับ อาสาสิทธิ์” เขาตอบเสียงดังฟังชัด แต่เล่นเอาผมจำแทบไม่ทัน เพราะพูดถึงงานที่ทำหลายอย่างมาก
ในขณะที่จิมมี่ สไตลิสต์ของผมรีบแต่งตัวให้เขา ผมก็ชวนคุยต่อ
“คุณเอกชัย เริ่มวาดรูปตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”
“ก็ตั้งแต่ตอนที่ผมยังเป็นเด็กๆ ประมาณ 2-3 ขวบโน่น ตอนนั้นผมไม่รู้จักคำว่าศิลปะหรอก ผมแค่รู้ว่าอยากเขียนวัตถุที่ผมเห็น แล้วผมก็เขียนมัน” เขายิ้มพร้อมกับเล่าต่อ “พอโตก็ได้เรียนศิลปะแบบจริงๆจังๆ เรียนจบจากคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยเพาะช่าง ก็เป็นครูสอนศิลปะ ที่วิทยาลัยอยู่พักหนึ่ง แล้วลาออกมาเรียนต่อปริญญาโท ทำงานศิลปะ แสดงผลงาน เป็นวิทยากรนักสร้างแรงบันดาลใจ เขียนหนังสือ แสดงละครภาพยนตร์ และเป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์”
ผมฟังคำตอบแล้วถึงกับอึ้ง คิดดูสิครับ... เขาพิการไร้แขนสองทั้งข้าง ขาก็สั้นกว่าคนทั่วไป แต่สามารถทำอะไรได้มากมายก่ายกอง แถมยังเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นอีกด้วย หลายคนคงจำได้ว่าเขาคือ 1 ใน11 คน ที่เดินเท้าขึ้นไปพิชิตยอดเขาคิลิมันจาโร ยอดเขาที่สูงที่สุดในทวีปแอฟริกา ด้วยความสูงเหนือระดับน้ำทะเลถึง 19,341 ฟุต พร้อมทั้งวาดภาพพระบรมสาทิสลักษณ์พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช เนื่องในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา 5 ธันวาคม พ.ศ.2559 และเมื่อพระองค์ท่านเสด็จสวรรคต เขายังได้ใช้ความสามารถทางด้านศิลปะที่มี ร่วมทำกิจกรรมเพื่อถวายความอาลัย
ผมคิดว่าเราควรมีทัศนคติที่ดีต่อคนพิการ อย่าให้ความบกพร่องทางการร่างกายและจิตใจของพวกเขา ทำให้คนในสังคมมองว่าน่ารังเกียจ หรือไร้ความสามารถ เราควรช่วยกันสนับสนุนให้คนพิการสามารถดำรงชีวิตได้อย่างอิสระ มีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ และเสมอภาคกับบุคคลทั่วไป ซึ่งจะเป็นการสร้างแรงกระตุ้นให้คนพิการได้มีความหวัง สู้ และสามารถใช้ชีวิตอย่างคนปกติทั่วไป โดยไม่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าในสังคมครับ
ผมถ่ายภาพไปก็สังเกตุเห็นว่าเขาสามารถใช้เท้าจับพู่กัน ผสมสีบนแผ่นไม้ กวนสีวนไปมาอย่างคล่องแคล่วราวกับใช้มือ ผมว่าว่องไวกว่าผมใช้มือเสียอีก พอผสมสีจนได้เฉดที่ต้องการ เขาก็เริ่มวาดภาพโดยใช้คางกับหัวไหล่หนีบพู่กันเอาไว้แล้วตวัดไปมาอย่างแม่นยำ มันช่างน่าทึ่งจริงๆ เขาวาดจากด้านล่าง แล้วใช้ไหล่พลิกเฟรมผ้าใบ ให้ยกตั้งเปลี่ยนเป็นอีกด้านขึ้นมา เพื่อวาดภาพส่วนที่เหลือ ดูง่ายดายราวกับเราใช้มือหมุนพวงมาลัยรถยนต์ เหงื่อบนใบหน้าของเขาเริ่มหยดติ๋งๆ แต่ก็ยังดูเพลิดเพลินกับการวาดภาพต่อไปเรื่อยๆ พอผมได้เห็นเขามีเทคนิคแสงและเงาที่โดดเด่น ก็ทำให้นึกถึงจิตรกรระดับโลกอย่างแร็มบรันต์ เลยลองจัดแสงถ่ายภาพคุณเอกชัยแบบแร็มบรันต์ดู ก็ออกมาเข้ม ขรึม และขลังดี
“ได้ยินมาว่าคุณเอกชัยทำโครงการบ้านศิลปะเอกชัย วรรณแก้ว ศิลปะเพื่อผู้ด้อยโอกาส อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้ทำ?“ ผมถามต่อ
“โครงการนี้คิดไว้เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว โดยได้แรงบันดาลใจมาจากอดีตของผม ที่เคยเป็นคนด้อยโอกาส และเคยโดนดูถูกในสังคมมาก่อนว่าเป็นศิลปินไม่ได้หรอก พอได้รับโอกาสจากหลายๆคนที่ให้กับผม ก็เลยอยากให้โอกาสกับคนด้อยโอกาสที่รักศิลปะ” เขาตอบด้วยแววตาเป็นประกาย สีหน้าที่เต็มไปด้วยพลังและความมุ่งมั่น เขาไม่ได้ประสบความสำเร็จแล้วนั่งๆนอนๆอย่างมีความสุขอยู่กับบ้านหรอก แต่เขากำลังเดินหน้าต่อเพื่อทำสิ่งดีๆมอบคืนให้แก่สังคม
คุณเอกชัย คือตัวอย่างของคนที่ “ไม่มองสิ่งที่ตัวเองไม่มีเหมือนคนอื่น... แต่ใช้สิ่งที่ตัวเองมี” สู้และฝึกฝนด้วยความวิริยะอุตสาหะ จนประสบความสำเร็จได้ครับ
.
.
.
.
รอพบนิทรรศการภาพถ่ายเพื่อการกุศลช่วยเหลือคนพิการชุด “The Fighters” 10-14 กรกฎาคมนี้ ที่ชั้น 3 โซน Eden, เซ็นทรัลเวิลด์
ขอขอบคุณคุณเอกชัย วรรณแก้ว, คุณด้วง ดวงฤทธิ์ และคุณณิช ณิชกานต์ ที่เอื้อเฟื้อสถานที่ถ่ายทำ Warehouse 30, ทีมงาน BBDO Bangkok, มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย, คุณหน่อย และ Leica Camera Thailand และทีมงานกองถ่ายทุกคนครับ
#TheFighters5 #BBDOBangkok #ThaiDisabledDevelopmentFoundation #LeicaCameraThailand
#คนพิการ #ข่าวคนพิการ #มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย · · · · มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย. 4d. . จ.ร้อยเอ็ด มอบทุนการศึกษาแก่เด็กออทิสติกและเด็กพิการ ... <看更多>
มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย 在 มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย | Bangkok 的美食出口停車場
มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย, กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย. ถูกใจ 9.9 พัน คน · 48 คนเคยมาที่นี่. มูลนิธิพัฒนาคนพิการไทย. ... <看更多>