สูตรแห่งความสำเร็จ
#เรื่องของพ่อ
ย้อนกลับไปช่วงเริ่มต้นโครงการหลวงใหม่ๆ ในหลวงเคยมีพระราชดำรัสแก่สมาชิกสโมสรโรตารีเมื่อปี 2513 ถึงสูตรความสำเร็จของการปฎิบัติงานบริการชุมชน จึงขอหยิบยกสมการพระราชทานนี้มาถ่ายทอดให้ทุกคนรับทราบกัน
*เนื่องจากพระบรมราโชวาทเป็นภาษาอังกฤษ จึงขออนุญาตแปลเรียบเรียงแบบสรุปความ ใครอยากอ่านต้นฉบับ เราแนบมาให้แล้วด้านล่างค่ะ
"การหาเงินไม่ได้เป็นปัญหา ปัญหาอยู่ที่จะใช้เงินอย่างไรให้เหมาะสมและเกิดประโยชน์สูงสุด ในการนี้จึงขอพูดถึงสูตร 3M และ สมการ M1+M2+M3 = Success (ความสำเร็จ) ซึ่ง
M1 แทน Money (เงิน)
M2 แทน Men (คน)
และ M3 แทน Method (วิธี)
M1 ถูกใช้โดย M2 ด้วย M3
M1 คือเงินบริจาคที่ได้มาจากสมาชิกโรตารีและพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
M2 คือทีมผู้ร่วมงาน ซึ่งเป็นอาสาสมัครจากทุกสายอาชีพ ตั้งแต่นักเศรษฐศาสตร์ที่เป็นอดีตรัฐมนตรี กระทั่งเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เป็นครูในหมู่บ้านม้ง ทุกคนล้วนมาด้วยจิตอาสาในยามว่างจากงานประจำ ยอมไปที่ห่างไกลและเสี่ยงภัย ไม่หวังแม้เงินตอบแทนและความก้าวหน้าทางการงาน
M3 คือวิธีทำงาน หลักสำคัญคืออย่าให้ยุ่งยาก เน้นให้ความช่วยเหลือเร็ว และตรงจุดที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ไม่มีขั้นตอนหรือพิธีรีตองอะไรให้วุ่นวาย เปิดประชุมได้ตั้งแต่ในนา หน้าน้ำตก หรือแม้แต่ระหว่างเยี่ยมราษฎรตามหมู่บ้าน ตามที่ได้เกิดขึ้นเมื่อคราวลูกท้อ ที่สวนสองแสน ณ ดอยปุย (ที่เพจเราได้นำเสนอไปเมื่อวันก่อน)
ในส่วนของสวนสองแสน จากการปฏิบัติงานที่ลดขั้นตอนยุ่งยากจำพวกการอนุมัติงบประมาณ, ขั้นตอนการเห็นชอบจาก ส.ส., การแต่งตั้งคณะทำงาน ทำให้ประหยัดเวลาจัดตั้งสถานีทดลองเพื่อช่วยเหลือชาวเขาไปได้มากถึง 3-4 ปี
#สานต่อที่พ่อทำ
--------------
Anyway, I do not think that finding the money is such a big problem. The problem is HOW to spend it properly, to get the best out of the money spent.
In this problem, three Ms are involved (no reference to recording tape), and the formula is M 1 + M 2 + M 3 = Success.
M 1 is the money, M 2 is Men and M 3 stands for method.
M 1 is used by M 2 with M 3.
M 1 has been provided by donations extracted from your pockets and mine. M 2 are the men, and women, who participate in our work. They are chosen from all walks of life and different professions. From the economist who used to be a Minister of State to the police constable who is a teacher in the Meo village. They are all volunteers, no special pay nor career advancement. They are willing to go to remote, difficult regions, exposed to many kinds of danger. They normally go in their free time, that is mostly on Saturdays and Sundays.
When a team of agricultural experts, land developers or doctors go to visit the hill villages, they use an Air Force of police helicopter. The pilots are those who fly and fight in Chiengrai and Nan, and who are in Chiengmai for a well carned rest.
Coming to M 3, the method of work, simplicity is the key principle. It is to give assistance as quickly and directly as possible. No red tape. No committee was formally set up, so no prolonged session was necessary. Consultations were made in the field, sometimes at lunch near a waterfall, of while visiting a hill village. This is exactly what happened in the case of the experimental station on Doi Pui, Chiengmai. We were inspecting some wild peach trees near a Meo village and were discussing that, to increase the income of the tribesmen, it was imperative to introduce better varieties of cash crop. The cash crops, if successfully introduced, could gradually replace opium and hopefully become the main source of the hill tribe’s income, I am saying this not because of a moral or law-abiding motive, but strictly for economic reason. You see, the hill tribe is already aware of the diminishing economic value of opium. Early this year, while visiting some Meo villages in Chiengmai, I asked the Meos how much a family earned in average from the annual selling of opium. The answer was 3,000 to 5,000 Baht. When asked how much the annual selling of fruits would bring, the reply was that local variety of peaches would bring 4,000 to 12,000 Baht I. It was then that we thought we had the answer. We could improve the wild fruits, such as local peaches, by grafting. We could also choose other fruits which are high-priced and in great demand, such as apples, pears and chestnuts. In fact, there is a great number of wild trees and other plants that could be used, including some medicinal herbs. These present no marketing problem. And the hill tribe will not have to compete with the lowland as the crops cannot be grown successfully there.
It was therefore decided that an experimental station should be set up to conduct researches on cultivation and grafting of temperate zone trees and plants. The official way would require drafting of the programme, budget, cabinet approval, selection of personnel, appointments, etc. The site of the experimental station would have to be selected and purchased, the crops bought and planted. Then we would have to wait for three or four years before the trees are fully grown and ready for the research.
As it happened, we did not have to wait for three of four years. A plantation, located at 3,000 feet above sea level, and with some of the required, full-grown crops, was purchased for 200,000 Baht. Also 40,000 Baht were set aside for the running expenses.
The plantation was transformed into the experimental station which immediately went to work.
